Z języka greckiego: an - pozbawienie; oreksis - apetyt.
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny to choroba, która atakuje głównie młode dziewczyny, w wieku dorastania. Kojarzy się przede wszystkim z niechęcią do jedzenia i przeraźliwie chudym, kościstym ciałem.
Dlaczego ośrodkiem zainteresowania staje się właśnie jedzenie?
Klasyfikacja opracowana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne DSM-IV podaje następujące przyczyny tego zachowania:
- strach przed otyłością, który nie znika mimo spadku wagi co najmniej o 15%;
- zmiana pożądanego obrazu ciala, narastające poczucie bycia zbyt otyłym nawet w stanie skrajnego wyczerpania organizmu;
- kontakt z nadopiekuńcza matką;
- wygórowana ambicja dotycząca nauki, ogromna potrezba akceptacji przez otoczenie;
Charakterystyka choroby wg Światowej Organizacji Zdrowia ICD-10:
"F 50.0 - Jadłowstręt psychiczny charakteryzuje sie celową utratą wagi ciała wywołaną i podtrzymywaną przez pacjenta. Występuje on najczęściej u dziewcząt w okresie pokwitania i u młodych kobiet, ale zdarza się także u chłopców przed osiągnięciem dojrzałości i młodych mężczyzn oraz u dzieci przed okresem okwitania i u dojrzałych kobiet aż do okresu menopauzy. Chorobie towarzyszą szczególnie objawy, do których zalicza się lęk przed otyłością i zniekształceniem obrazu ciała, który przybiera postac uporczywej idei nadwartosciowej, w zwiazku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi.
Zazwyczaj stwierdza się niedożywienie różnego stopnia z wtórnymi zmianami hormonalnymi i metabolicznymi oraz zaburzeniami funkcjonowania organizmu. Do objawów jadłowstrętu psychicznego należą też: ograniczenia w diecie, wyczerpujące cwiczenia fizyczne, prowokowanie wymiotów oraz stosowanie leków tłumiących łaknienie i powodujące częste i długotrwałe biegunki."
BMI mniejsze niż 17,5!!!
Powikłania towarzyszące anoreksji:
- niskie tętno i niskie ciśnienie krwi
- niski poziom cukru we krwi - hipoglikemia
- obniżenie ciepłoty ciała - hipotermia
- zatrzymanie miesiączkowania - amenorrhoea
- zrzeszotowacenie kości prowadzace do częstych złamań
- zaburzenie pracy nerek
- twarz wiewiórki
- skórę pokrywa meszek, jak u niemowlęcia.
Oprócz tego trzeba pamietac, że zaburzona jest również psychika pacjentki.
Leczenie jest długotrwałe. najpierw trzeba przywrócić odpowiednią homeostazę ciała, a następnie prowadzic psychoterapię, zarówno dla osoby chorej, jak i dla jej rodziny...
Póki jeszcze nie jest za późno...
Zachęcam do lektury:
http://www.psychologia.edu.pl/czytelnia/138-ciao/1475-anoreksja-jesc-czy-nie-jesc-katarzyna-fusiek.html
